Na ovaj veliki hrišćanski praznik spomenućemo najveći uspeh VRŠAČKOG fudbala. To se desilo u sezoni 1984/85 kada se FK VRŠAC plasirao u šesnaestinu finala SFRJ (popularno nazivan KUP MARŠALA). U Vršcu, na prepunom Gradskom stadionu gostovao je FK VELEŽ iz Mostara ili kako su ih mnogi zvali - RODJENI. Po mojoj slobodnoj proceni na stadionu je bilo preko 10000 gledalaca.
Velež je od takmičarske sezone 1955/56 postao stalni član Prve savezne lige i ostao sve do raspada SFRJ 1991.
godine. Nikad nije osvojio titulu prvaka, tri puta je bio drugi, a
četiri puta finalist Kupa Maršala Tita, od čega je dva puta bio osvajač
1981. i 1986. godine.
 |
| Dušan Bajević |
Trener je bio legenda mostarskog fudbala Dušan Bajević a na terenu su bili Enver Marić (legenda medju stativama, reprezentativac Jugoslavije), Ivica Barbarić, Goran Jurić, Emir Tufek, Dragan Okuka, Franjo Vladić, Sead Kajtaz, Meho Kodro, Semir Tuce...
Tada se Rodjeni i nisu naigrali na Gradskom stadionu. FK Vršac im je bio ravnopravan protivnik. I na jednoj i na drugoj strani bilo je šansi ali je nakon 90 minuta rezultat ostao 0 : 0. Nakon odsviranog kraja utakmice pristupilo se odmah penalima za dobijanje pobednika a bolji u penal lutriji je bio Velež. 4-1
Više o ovoj utakmici uskoro će biti iz priča ljudi koji su u njoj direktno učestvovali.
Ja sam na utakmici bio skupljač lopti na strani ispod sadašnjeg Milleniuma.
Нема коментара:
Постави коментар